Een podium voor bescheiden vernieuwers

Blog Hugo Hoetink – Het is een wijd verbreid misverstand dat voor organisatieontwikkeling grote plannen en interventies nodig zijn van managers en adviseurs. Organisaties zijn altijd ontwikkeling, helemaal vanzelf. Er zijn altijd mensen die de neiging niet kunnen onderdrukken om met een nieuwsgierige blik rond te kijken in de wereld en die daardoor blijven vernieuwen. Het is soms wel jammer dat deze pareltjes niet uit hun schulp komen. Kunnen wij ze misschien helpen hun mentaliteit en hun inzichten te delen, zodat de ontwikkeling van de organisatie in een versnelling komt?
Wat is hier precies het probleem? In de praktijk komen wij drie belemmeringen tegen die het vrijmoedig delen van goede ideeën, succesvolle innovaties en andere inspirerende impulsen in de weg staan:

1^e Wat ik doe is niet zo bijzonder

Veel mensen die bijzondere dingen doen, vinden dat zelf volstrekt normaal, en vaak zelfs oninteressant. Dat heeft te maken met talent. Een definitie van talent is ’buitengewoon snel en zonder moeite een hoog niveau kunnen bereiken in een bepaalde vaardigheid’ . Dus iemand die het talent heeft om nieuwsgierig te zijn en zijn indrukken op een innovatieve manier toepasbaar te maken zal dat talent zelf niet snel heel opvallend vinden. Dus waarom zou je er dan over praten?

2^e Ik weet niet hoe ik het doe

Iemand met een talent heeft dus de neiging zijn eigen gave heel gewoon te vinden. Voor de buitenwereld ziet dit er uit als ‘bescheidenheid’. En als hij er dan toch van overtuigd raakt dat hij iets bijzonders presteert, dan nog zal hij niet weten hoe hij het ‘succesrecept’ kan delen. Talenten doen gewoon en weten echt niet onder woorden te brengen welke principes of stappen ze daarbij volgen. Precies om deze reden is de trainerscarrière van Marco van Basten zo verschrikkelijk in het slob geraakt. Dit intuïtieve genie heeft nooit aan normale spelers kunnen uitleggen hoe ze zich konden verbeteren.

3^e Ik ben niet zo’n borstklopper

En als iemand dan al een verhaal zou hebben bij zijn succesvolle aanpak, dan is het nog een hele stap om met dat verhaal op de zeepkist te gaan staan. In de meeste organisaties zijn er maar twee situaties waarin er over projecten wordt verteld. De eerste setting is die van verantwoording, en de tweede is die van profileren (kijk eens hoe goed ik het doe). De bescheiden vernieuwer heeft aan beide een hekel. Vaak ontbreekt het aan een derde soort podium, waar het leren centraal staat.
Om deze euvels te overwinnen werken wij al geruime tijd en met veel plezier als ‘talentversterker’. De talentversterker heeft een methode die uit drie stappen bestaat:

1. Vinden

Wij luisteren en kijken in organisaties met open oren en ogen. Wij horen en zien de bijzondere verhalen die soms zachtjes en subtiel klinken tussen het geweld van grote plannen en programma’s door.

2. Verwoorden

Wij stappen op de subtiele signalen af en vinden de mensen die erachter zitten. Dan laten we onze nieuwsgierigheid het werk doen. We vragen de vernieuwer de oren van het hoofd, net zolang tot wij zelf snappen en kunnen verwoorden hoe hij de dingen aanpakt. Het effect hiervan is dat de vernieuwer zelf ook meer grip krijgt op zijn talent. Daarmee groeit het vermogen en het vertrouwen om zijn verhaal te vertellen.

3. Verspreiden

Wij helpen de vernieuwer een passende vorm en een passend podium te vinden om zijn verhaal te delen en anderen te inspireren.
Het is heerlijk om aan het leren van organisaties te werken zonder iets aan anderen te leren. Het is prachtig om alleen maar woorden te hoeven geven aan de oorspronkelijkheid van een bescheiden vernieuwer. Een klein zetje is voldoende. Ook goed voor onze eigen bescheidenheid als adviseur.
[linkedin_link]
Meer over talentontwikkeling