Het leiderschapstraject; over Ed en Willem Bever en de giraffe

Ed en Willem bever

Blog Aukje Menger – Setting: een zonnig terras, vijf vrouwen halverwege 30, bijpraten over leven, liefde en tja…ook werk. ‘Ik ben gevraagd om in te stappen in een leiderschapstraject .’ ‘Wat goed! We moeten oesters en champagne bestellen!’ ‘Nee joh, doe normaal. Ik ben het maar. Ik hou niet van oesters. En ik weet trouwens ook nog niet of ik het wel echt wil.’
Ze vertelt over de manier waarop dit leiderschapstraject op haar pad is gekomen. Een van de hoogst leidinggevenden uit haar organisatie polste haar eerder bij de kerstborrel al of ze interesse had om tijdelijk een hoge managementfunctie waar te nemen. Daar had ze vriendelijk voor bedankt; niet haar ambitie en ook niet passend qua expertise en ervaring, oordeelde ze zelf. En nu, een aantal maanden later, ontvangt ze van deze zelfde leidinggevende een uitnodiging voor een gesprek. Waarin ze te horen krijgt dat ze geselecteerd is voor een leiderschapstraject waarin de beoogde top van de organisatie voor hun rol en taak word klaargestoomd.

Ik wil van jou een giraffe maken

Haar voornaamste twijfels: ‘Ik hoor nu nog niet eens bij het middenmanagement, dus is dit traject voor mij dan wel logisch? Enne…waar ik echt energie van krijg is buitensport, ik ben bezig om daar meer mee te doen.’ De leidinggevende had de mysterieuze woorden gesproken: ‘Kijk, jij bent als Ed en Willem Bever. Je werkt altijd door. Betrouwbaar. We kunnen erop rekenen dat je uitstekende kwaliteit levert. Daar zijn we heel blij mee. Maar ik wil van jou een giraffe maken. Iemand die ver boven het maaiveld uitsteekt.’ Deze vergelijking riep nog meer twijfel op; is het nou juist wel of niet goed om Ed en Willem Bever te zijn? En wil ik eigenlijk wel een giraffe worden?
Na afloop van dit gesprek vraagt de aanwezige HR collega of het klopt dat zij nog wat twijfels bespeurt. Het advies van deze HR collega: ga dit traject maar gewoon doen, je kunt je later altijd nog bedenken. Resultaat: Een enerzijds gestreeld ego; er wordt nogal wat potentie in mij gezien. Een anderzijds gefrustreerd ego; waarom wordt er eigenlijk niet naar mijn behoeften gevraagd en/of geluisterd?

Waar ging dit mis?

• Op de kerstborrel had het daar uitgesproken ‘nee’ duidelijker aangezet kunnen worden en serieuzer opgevat.
• Tijdens het gesprek over dit traject had meer gevraagd kunnen worden naar intentie en behoefte en ook meer uiting gegeven aan aanwezige twijfel.
• Maar vooral: het ontbreken aan een regelmatig goed gesprek over kwaliteiten, ambities, uitdaging in het huidige werk en mogelijkheden en wensen om te ontwikkele

Een goed gesprek over talent en ontwikkeling vraagt tijd

En heel makkelijk is dat natuurlijk ook niet. Want dat goede gesprek over talent en ontwikkeling vraagt om tijd, om het vragen naar zaken die buiten de dagelijkse operatie liggen en bereid zijn om ‘breed te luisteren’ naar vragen, overdenkingen en behoeften. Wel belangrijk. Zeker als je wilt voorkomen dat er straks na een duur traject een gedemotiveerde bever met een verrekte nek rondloopt.
Benieuwd naar een goed gesprek over talentontwikkeling? Lees de whitepaper talentontwikkeling.