Je krijgt wat je krijgt, of … wat je denkt te krijgen

Blog Aukje Menger – “Waar ik echt benieuwd naar ben? Wat voor indruk ik op mijn collega’s maak.” Interessante vraag. Relevant ook voor deze trainee. Want als hij zich bewuster wordt van die kanten van zichzelf die hij zichtbaar weet te maken aan zijn collega’s en de eigenschappen die (nog) niet naar voren komen in zijn werkomgeving, kan hij hier zich hiervan afvragen of dat overeenkomt met wat hij wil laten zien. En hier gericht verandering in brengen.

Dus vraag ik hem hoe hij antwoorden op deze vraag kan vinden. “Ja, nu ga jij zeker zeggen dat ik feedback moet vragen aan mijn collega’s…maar dat heeft dus geen zin want daar zijn ze niet goed in.” Daar moet ik wel om lachen. In eerste plaats omdat hij mijn vraag voorspelt en ik me besef dat hij zijn eigen coach is op dit moment. In de tweede plaats omdat hij in zijn hoofd al bedacht heeft hoe het vragen van feedback niks op zal leveren en hij daarmee zijn eigen ‘case closed’ gecreëerd heeft. En dat doen we volgens mij allemaal wel eens.
Ik bedenk bijvoorbeeld van tevoren hoe mijn kinderen zullen reageren als ik met een nieuw, “exotisch” gerecht uit de keuken tevoorschijn kom (niet blij;)) en besluit daarom toch maar wat veiligs te koken. Ik bedenk me hoe mijn collega met zijn ogen zal rollen als ik weer begin over het feit dat een actiepunt uit het vorige teamoverleg is blijven liggen en besluit daarom maar even niks te zeggen. Case closed. En je krijgt daarmee precies wat je denkt te krijgen. Niks. Door je acties te baseren op wat je verwacht dat de ander zal doen of zeggen, creëer je precies die reactie die je niet wilt. Door niet met het exotische, maar met het veilige gerecht aan tafel te gaan, leren mijn kinderen geen nieuwe smaken kennen en wordt hun eenkennige neiging alleen versterkt. Argh!

Pak het anders aan

Als je dus niet wil krijgen wat je verwacht te krijgen (volg je hem nog?!), zul je het zelf anders aan moeten pakken. Als je doet wat je altijd deed, krijg je namelijk wat je altijd kreeg of wat je dacht te zullen krijgen.

• Om te beginnen, door te beginnen. De ‘case’ niet te ‘closen’ door je eigen verwachtingen. In het geval van mijn trainee, het feedbackgesprek met zijn collega’s ondanks zijn verwachtingen toch aan te gaan.
• Jezelf uit te dagen op die verwachtingen. Want hoe zeker weet je eigenlijk dat jouw collega’s ‘nou eenmaal niet in staat zijn om goede feedback te geven’? Of dat je kinderen ‘nou eenmaal alleen eten wat ze kennen’?
• Niet te snel zoeken naar bevestiging van je eigen verwachting. Als de feedback van je collega er niet meteen vloeiend of to the point uitrolt, is het verleidelijk om te denken “Zie je nou wel…hij kan het niet. Laat maar.” Als jij een andere uitkomst van het gesprek of de situatie wil, zul je ook onderzoekend en vasthoudend moeten zijn. En je collega dus op een andere manier toch tot voor jou nuttige feedback te helpen komen.

De trainee uit mijn voorbeeld ging aan de slag om 10 verschillende manieren te bedenken, waarmee hij zijn collega’s kan helpen hun indruk van hem te verwoorden. Varierend van de vraag ‘als welk dier zou je mij omschrijven?’ tot ‘kun je mij een tip en een top geven bij de manier waarop ik deze presentatie heb gegeven?’. Case opened.